Rozdział 36

 Wieczorem przyszła do nas Alexis. Zjedliśmy wszyscy kolacje i zostawiliśmy Liama samego z nią. Więc prawdo podobnie została u nas na noc. Obudził mnie słońce. Otworzyłam oczy i zobaczyłam kogoś przed moim łóżkiem. Zamrugałam kilka razy i wstałam prze straszona. Okazało się że był to Karol, od razu do niego podbiegłam i skoczyłam mu na szyję:
- Cześć kochanie, co ty tu robisz?
- Hej a wiesz ten twój kolega Liam mnie zaprosił.
- Czekaj je się pójdę przebrać a ty tu siedź. Bardzo się zmienił od ostatniego razu, zamiast krótkich włosów miał grzywkę i dłuższe niż przedtem włosy. Przedtem ubierał się bardziej na takiego niechluja a teraz wszystko miał czyste. Ubrałam się w biała bluzkę na ramiączkach i różową spódniczkę a do tego białe trampki. Zeszliśmy na dół po schodach i zjedliśmy śniadanie, dosiadł się do nas Harry (na którego nie mogłam się patrzeć po wczorajszym):
- Ty jesteś Karol?- zapytał
- Tak.
- Czy mógłbym cie prosić na chwilkę?
- No jasne.
Odeszli na bok i o coś się kłócili ale kiedy zobaczyli że ja się patrze od razu przestali. Miałam z Karolem cały zaplanowany dzień. Najpierw poszliśmy na lody, pochodziliśmy po sklepach i potem zjedliśmy obiad na mieście i poszliśmy do wesołego miasteczka. Pod wieczór przyjechaliśmy do domu i graliśmy z dziewczynami i chłopakami w piłkę nożną. Graliśmy chyba 2 godziny, była 22:00 kiedy poszłam się przebrać i położyć się. Karol został u nas na noc, a ze nie było pokoju spał ze mną w jednym. Ta noc była straszna. Cały czas było mi nie dobrze i bardzo bolała mnie głowa. Obudziłam się około godziny 4:00 postanowiłam wstać i iść na chwilę do toalet. Kiedy tylko stanęłam na nogach, od razu się pode mną załamały i zemdlałam.Ostatnie dźwięki jakie słyszałam to były krzyki Karola, Liama i Harrego. Leżałam w łóżku szpitalnym chyba jakieś 2 dni ale wydawało mi się jakby była to cała wieczność. Trzeci dzień otworzyłam w końcu oczy i gdy tylko rozejrzałam się po pokoju i zobaczyłam kto siedzi przed moim łóżkiem byłam zdziwiona i szczęśliwa.