Rozdział 34

Gdy rano wstałam zobaczyłam że łóżko było pełne płatków róż, po podłodze była ułożona ścieżka. a na stoliku stała kartka z napisem ,, Idź śladem róż" nagle znowu zrobiło mi się słabo i znowu  obrazek jakbym już to kiedyś widziała tylko że nie wiedziałam kto, na pewno nie był to Liam. Odłożyłam karteczkę i poszłam się ubrać. Ubrałam się w różową krótka sukienkę a do tego czarne balerinki. Szłam śladem różyczek, zeszłam na dół po schodach a tam w kuchni siedział Liam:
- Hej śliczna jak ci się spało?
- Dobrze, a jak tobie?
- Świetnie.
Był bardzo fajnie ubrany, w niebieski podkoszulek i czarne spodnie a do tego miał czarne Vansy.
- A co to za płatki róż?- zapytałam.
- Niespodzianka dla ciebie, podoba się?
- No pewnie, słodki jesteś.
- Staram się.
Po tych słowach zaczęliśmy się śmiać, podszedł do mnie i przytulił. Potem założył na siebie śmieszny fartuszek i zaczął coś gotować, zjedliśmy pyszne śniadanie ( truskawki z bitą śmietana a do tego z sufletem truskawkowym). Poszliśmy na spacer i przy tym rozmawialiśmy:
- Natalko, ty na prawdę nic nie pamiętasz?
- Ale co bym miała pamiętać?
- No twój wypadek, Harrego, koncert? Nic?
- Nie nic mi to nie mówi.
Liam po tych słowach już cały czas milczał. Chodziliśmy tak chyba jakieś 10 minut i wróciliśmy do domu. Wszyscy już tam siedzieli i jedli śniadanie. Poszłam na górę ale przed zamknięciem drzwi jeszcze przybiegł Liam i się zapytał:
- Dlaczego nie siedzisz z nami na dole?
- Bo muszę coś zrobić.
- A co?
- Musze zadzwonić do Karola bo dawno z nim nie gadałam, i się pewnie martwi.
- Aha, no dobra to ja nie przeszkadzam .
Odszedł ale widziałam że coś go martwi tylko co? Wzięłam telefon i wybrałam numer.